Interview
Luk Bouters

Dag Luk, we zien u vaak in de wandelgangen, maar zit u ook soms aan uw bureau?

Hmm, toch heel vaak en dat kan je ook merken aan het feit dat mijn deur heel vaak open staat.
En dit heeft uiteraard een specifi eke bedoeling. Op die manier wil ik een direct contact met de collega’s en de studenten. Als mijn deur gesloten is weten de collega’s dan ook dat ze mij even niet mogen storen.

U heeft de twee vorige edities van de GDM gazet ongetwijfeld al gezien. Bent u niet bang voor wat u te wachten staat?

Ja inderdaad. Ik ben voorbereid op het ergste. Ik voel mij als het ware als ‘een bosduif’. Als een bosduif ergens gaat zitten kijkt zij ook direct naar haar vluchtweg. Ik heb alvast mijn blik geworpen op twee deuren.

Dus uw deur staat open voor iedereen?

Zeker 80% van de tijd staat mijn deur open voor iedereen.

Droomde u er altijd al van om opleidingshoofd van een campus te worden?

Neen, dat is mij overvallen. Ik was aan het solliciteren voor een andere job maar men vond dat ik voor die job overgekwalifi ceerd was. Toen heeft men mij gewezen op de vacature voor deze positie. Ik had de vacature al zien passeren maar ik had nooit gedacht dat het iets voor mij ging zijn omdat ik geen band heb met de grafi sche sector, ik heb dus geen grafi sche vooropleiding genoten.

Bent u een ochtendmens?

Mijn creatieve momenten in functie van het schrijven van beleidsteksten vinden meestal plaats in de voormiddag. Hier stel ik ook mijn agenda op af. In de namiddag zal ik eerder overlegmomenten inplannen, maar als ik bijvoorbeeld een projectvoorstel moet schrijven zal ik dat eerder in de voormiddag doen.

U heeft waarschijnlijk al heel wat mooie momenten meegemaakt op onze campus. Welke zijn voor altijd in uw geheugen gegrift?

Een sleutelmoment voor mij, al doe ik niet altijd even graag, is de proclamatie. Naar de speech kijk ik niet echt uit omdat het elk jaar nagenoeg hetzelfde verhaal is dat ik moet vertellen. Maar toch is het een enorm moment van welbevinden voor mij omwille van het feit dat ik zie hoe de studenten geëvolueerd zijn in drie jaar tijd. En dat is ongelooflijk!
Ik zie hoe de studenten rijper worden, hun talenten ontdekken en ontplooien. Ik sta versteld hoe ook de attitudes veranderen op 3 jaar tijd, zeker als ik ze dan later in het werkveld terug tegenkom. Maar niet alleen de studenten zorgen voor een moment van welbevinden, ook geeft het mij heel veel voldoening als collega’s vooruit willen en mee nadenken over de opleiding.

Hoelang heeft u al de functie als opleidingshoofd op deze campus?

Al een 15-tal jaar, deze is ook altijd al dezelfde functie gebleven.

Bent u zelf ook een creatief persoon?

Niet in de zin van creativiteit als tekentalent of schildertalent.

Vanwaar de interesse voor de grafi sche sector?

Ik heb in de loop der jaren een grote interesse ‘gekweekt’. Ik denkt niet dat je jouw job graag kan doen als je geen affiniteit hebt met de doelgroep, de sector en de context. Wat mij vooral aantrekt is enerzijds het feit dat de creatieve sector enorm aan het evolueren is. Hierbij is het ook belangrijk dat je meesurft op de nieuwste trends.

En anderzijds is het ook prettig aangezien je in contact komt met jongvolwassenen die ook enorm bezig zijn met wat er om hen heen gebeurt. Dit zorgt er ook voor dat je als het ware mee kan surfen op het elan en de dynamiek van die jongeren. Een derde elan waarop ik kan meedrijven, is uiteraard de prachtige groep collega’s die mij ook meezuigen in hun gedrevenheid en enthousiasme.

Stel u voor, op een dag mag u het hoger onderwijs volledig herinrichten, wat zou u veranderen?

Ik zou nog meer inspelen op het werkveld en nog sterker internationaal willen gaan. Gericht op openheid, het vinden van mogelijkheden om beter in te spelen op de persoonlijke groei en talenten van de studenten. Maar tussen die wensen en de werkelijkheid liggen uiteraard heel wat beperkingen, vooral op fi nancieel vlak dan. Op dit ogenblik is het hoger onderwijs ondergefi nancierd waardoor deze wensen wel mogelijk zijn, maar niet in de mate dat ik zelfs soms zou willen.

Bent u veel bezig met internationalisering?

In mijn vorig leven heb ik vaak in het buitenland gewerkt. Ik heb bijna tien jaar mogen reizen voor mijn werk. Eerst heb ik drie jaar voor de UNESCO gewerkt in West-Samoa, daar was ik verantwoordelijk voor een regionaal cultuurprogramma. Daarna ben ik naar Rwanda getrokken voor een programma met Broederlijk Delen. In april ‘94 zijn we daar moeten vertrekken en een jaar later zijn we vertrokken naar Barbados, waar ik voor de UNV/UNDP gewerkt heb. Het laatste jaar zijn we twee jaar naar Suriname getrokken. Elke keer met de drie kinderen.

En heeft u al plannen voor deze zomer?

Ja, we zijn dit op het ogenblik aan het onderzoeken, maar Costa Rica staat vrij hoog op ons verlanglijstje.

Gaan de kinderen mee?

Ja, kinderen, kleinkinderen, ze gaan vaak allemaal mee. Dit komt ook omdat wel altijd in het buitenland gewoond hebben. Als we in Suriname woonden brachten we om de veertien dagen het weekend door in de jungle met onze jeeps en tenten. We deden dat heel graag. Onze kinderen gingen heel graag jagen, bijvoorbeeld in een indianendorpje. Voor hun leeftijdsgenoten is dit soms wel heel raar omdat we nog altijd met het hele gezin op reis gaan, met de lieven en de partners, en vaak ook nog vrienden mee. De laatste grote reis die we met het hele gezin gemaakt hebben was door Mozambique. Daar hebben we een aantal jeeps afgehuurd en zijn we zo door Mozambique getrokken.

Verhuisde uw gezin telkens mee naar de plaats waar u tewerkgesteld was?

Ja, mijn jongste was 4 weken oud toen ik naar Samoa vertrok. Mijn vrouw is dan alleen achter gekomen met 3 kinderen en 120 kg bagage. Ze waren ongeveer 40 uur onderweg. Een hele prestatie!

Gaat u graag op reis?

Ik ga heel graag op reis en mijn functie laat dat ook toe. Onlangs ben ik ook verkozen tot Chairman van de International Circle. Dat is een internationale organisatie van universiteiten en hogescholen die gespecialiseerd zijn in media en mediaproductie. Dit geeft ook wel aan dat men opkijkt naar deze opleiding. Vanuit die functie heb ik ook wel de kans gekregen regelmatig naar het buitenland te gaan. De voorbije paasvakantie heb ik een keynote gegeven in Kazachstan. Dat vind ik wel heel leuk. Maar vaak moet ik ook naar Glasgow of naar Stuttgart. Die betonnen grootsteden liggen mij veel minder.

Mist u het avontuur niet in uw huidige job?

Ik kan er soms melancholisch over worden omdat mijn leven toen veel intenser was. Ik had toen ook veel meer mogelijkheden maar ik weet niet in welke mate dat ik de levensstijl die ik toen had zou kunnen volhouden. Plus, je stijgt ook in een hiërarchie en die maakt je job veel administratiever en bureaucratischer. En op het einde, wat maakt het uit of je nu in Parijs of in Brussel op de bureau zit, het blijft een bureau. Mijn oudste zoon wilde terug naar België in functie van zijn hoger onderwijs. Je kunt er melancholisch over doen, maar het is voorbij en ik ben blij dat ik die kans gehad heb. Het is ook altijd een bewuste keuze geweest. Ook het afscheid.

Is er eigenlijk een land in de wereld dat u nog niet bezocht heeft?

Ik heb nog helemaal niet alle landen van de wereld gezien. Ik heb wel al in een 60 à 70-tal landen moeten werken. Voor een korte periode, dus voor een paar dagen, tot een aantal weken of zelfs een paar jaar. Dit heeft vooral te maken met het feit dat ik die internationale coördinatiefuncties had.

Dus u bent een echte avonturier?

Nu ben ik eerder actief dan avontuurlijk, maar dat is ooit anders geweest. Vroeger was ik een echte avonturier. Toen ik jullie leeftijd had ging ik zeven weken alleen trekken met de rugzak, met echt een minimumbudget. Later, als ik bijvoorbeeld in Papoea-NieuwGuinea moest werken, dan zorgde ik er altijd voor dat ik ergens een week verlof had om daar wat te gaan trekken. Toen ging ik echt wel de bush binnen, en dat was niet met een georganiseerde reis. Ook mijn kinderen zijn echte avonturiers, zij hebben heel snel leren autorijden en brulapen uit de bomen schieten (lacht). Zou nu niet meer kunnen. Niet echt politiek correct.

Maak vooral bewuste keuzes en draag daar ook de consequenties van!

Skivakantie of zomervakantie?

Zomervakantie! Absoluut geen twijfel mogelijk.

Wat is uw ultieme zomervakantie?

Als ik kan rondtrekken, zonder alles op voorhand vast te leggen. En dat ik voldoende ruimte krijg om in te spelen op de mogelijkheden die ik zie. Ik verkies landen waar natuur en cultuur elkaar aanvullen.

Welke raad geeft u mee aan de studenten?

Maak vooral bewuste keuzes en draag daar ook de consequenties van. Wat je ook kiest, alles komt met bepaalde consequenties en daar moet je u zeker van bewust zijn.

Een wandeling met Luk Bouters