Begeleiders
Wat denken begeleiders?
Vragentrommel voor begeleiders
Nemen jullie de tijd om met elk kind ook eens individueel te spreken, samen iets leuks te doen? Omwille van de tijd is het niet altijd mogelijk om alle kinderen apart te spreken en individuele aandacht te geven. De kinderen in het onderzoek vertellen dat ze dit heel belangrijk vinden en hiervan genieten. Hoe zouden jullie dit toch kunnen inbouwen? Wat is daarbij belangrijk?
Kunnen kinderen iets vertellen over hoe ze het ervaren om hulp te krijgen? De meeste kinderen hebben hun begeleiders, helpers, juffen en meesters graag. Toch kunnen ze vaak ook heel precies benoemen wat ze moeilijker vinden bij een bepaalde helper (bv. die praat te veel, of die wordt snel boos, …). Dit zijn zaken die ze meestal niet kunnen of durven zeggen. Kinderen krijgen zelf wel heel wat feedback over hoe de volwassenen hen ervaren, maar omgekeerd is die feedback er vaak minder. Hoe zouden jullie toch spreekruimte kunnen voorzien voor kinderen om hierover te praten?
Wat zijn voor jullie redenen om kinderen wel of niet te betrekken bij bepaalde gesprekken? We merken grote verschillen tussen kinderen en voorzieningen in de mate waarin kinderen op de hoogte zijn van handelingsplan, gezinsgesprekken, … Wat zijn voor jullie redenen om kinderen wel of niet op de hoogte te brengen van beslissingen en hierbij hun mening te vragen?