Traject
Wat denken begeleiders?
Begeleiders vinden het niet makkelijk om met jonge kinderen over hun traject te spreken. Soms denken ze dat kinderen hierin niet geïnteresseerd zijn of dit toch niet zouden begrijpen.
Als ze er diep over nadenken, vinden de meeste begeleiders dat ze hier toch met kinderen over moeten spreken. Ze hoeven niet alles piekfijn uit te leggen, maar kunnen de kinderen zelf wel vragen wat ze willen weten. Ook kunnen ze zeggen aan wie kinderen vragen kunnen stellen als ze die zouden hebben.
Ook denken begeleiders dat het goed zou zijn om meer de taal van de kinderen te spreken en, misschien zelfs samen met de kinderen, te zoeken naar een goede manier om moeilijke dingen uit te leggen en erover te spreken.
Aan ouders en oudere kinderen vragen begeleiders wat zij willen, aan jonge kinderen vragen ze dit veel minder. Begeleiders bedenken dat ze dit eigenlijk ook moeten doen, aan het kind vragen wat het zou willen. Als kinderen dit niet weten of niet kunnen vertellen, is dat ook goed. Misschien kunnen ze het wel tekenen, of uitbeelden, of komen ze het later vertellen.
Kinderen die veel veranderen van plaats en begeleiders hebben volgens de volwassenen nood aan één iemand die er altijd is, die het hele traject mee volgt. Voor kinderen die een consulent hebben is dat de persoon. Maar ook kinderen zonder consulent zouden gebaat zijn bij zo iemand die alle stappen mee opvolgt.
Vragentrommel voor begeleiders
Spreken jullie met kinderen over hun traject?
Hoe doe je dat?Doe je dit ook met jonge kinderen?
Op welke manier informeren jullie kinderen over beslissingen?
Geven jullie het kind ruimte om hier zijn/haar mening bij te geven?
Leggen jullie uit wie de beslissingen neemt en waarom?
Gebruik je hiervoor bepaalde werkvormen of methodieken?
Hoe houden jullie overzicht van het traject van een kind?
Hoe zorg je dat ook het kind dit overzicht kan hebben? Wie wordt daar
nog bij betrokken?