Artificiële Intelligentie gaat je niet droog houden. Maar wat dan wel?

“Wacht even, ging ik hier geen artikel lezen over Artificiële Intelligentie?” Ik hoor het je zo denken.

De link met AI probeerde ik een tijdje geleden te leggen, tijdens een korte workshop voor collega’s. Het was onder meer een nieuwsbrief door de Nederlandse specialist in marketing- en gedragspsychologie Christ Coolen die me op dat spoor had gezet. Het is een omweg, maar volg vooral even mee.

Zijn we er al? Kunnen we studenten (en copywriters) rustig in de armen drijven van platformen als Rytr, Writesonic, Copysmith…? Dat nu ook weer niet. Voorlopig zijn de afgeleverde teksten (zeker in het Nederlands) nog niet altijd van hoog niveau. En dat is maar één van de vele bedenkingen die je op dit moment kunt hebben bij AI als tool om teksten te schrijven of content te genereren.

Zoals voormalig HUMO-journalist Raf Weverberg, medeoprichter van het communicatiebureau FINN recent op LinkedIn nog opmerkte: AI is vaak nog een mixer voor allerlei zinnen van het internet. Gezien het gemiddelde niveau van copy op het web krijg je een afkooksel van hijgerige, oppervlakkige content. Bovendien kan AI met wat goede wil wel een lijn ‘doortrekken’, maar kan het niet op een betekenisvolle manier een nieuw idee introduceren. En net dat is wat storytelling interessant maakt: nieuwe plot points die pas na enkele zinnen verband blijken te houden met het eerste idee en zorgen voor het verrassingseffect waardoor je blijft lezen.

Elke opleiding die zichzelf respecteert, houdt niet alleen een vinger aan de pols van het huidige werkveld. Ze kijkt met minstens één oog ook al richting overmorgen.

Daarom enkele boude stellingen:

• In de toekomst zal iedereen content van een redelijk niveau kunnen genereren. Nou ja, laten genereren.
• Spelling en grammatica worden tegelijk minder en meer belangrijk. ‘Minder’ omdat een bot beter dan wie ook de regels van de spelling en grammatica zal kunnen onthouden en toepassen. ‘Meer’ omdat we genadelozer gaan neerkijken op diegenen die fouten in hun teksten laten staan: ze hebben immers niet eens de moeite gedaan om ‘schrijfhulp’ in te schakelen.
• Echte creativiteit en originele inzichten die geen samenraapsel zijn van wat al bestaat: die worden de heilige graal. Al kun je je tegelijk natuurlijk afvragen waarom creativiteit vandaag nog vaak wordt gedefinieerd als het samenbrengen van al bestaande ideeën om te komen tot iets nieuws.
• Weten wat van een tekst ook een overtuigende, meeslepende, wervende … tekst maakt: daarmee onderscheidt de copywriter zich van de bot. Emotie, dus. Of psychologie. Kortom: de copywriter van de toekomst is veel meer psycholoog dan ‘schrijver’.

Dat brengt me trouwens weer bij het begin van dit stuk. Tenzij AI ook massaal data over menselijk gedrag wordt ‘gevoerd’, gaan we wellicht nog even op onze eigen psychologische inzichten een beroep moeten doen.

En o ja, droog blijven wanneer je wordt geconfronteerd met een overenthousiaste peuter die gewapend is met een tuinslang… Dat doe je maar beter niet door te zeggen ‘dat het niet mag’. Als ik Christ Coolen mag geloven, is een retorische vraag stellen een mogelijke oplossing. Want wanneer mensen zelf tot de oplossing kunnen of mogen komen, is er minder weerstand (Ahluwalia & Burnkrant, 2004).

Geen idee echter of de doorsnee peuter (of kleuter, tiener, puber … ja soms zelfs volwassene) ook openstaat voor retorische vragen.

(Voor alle duidelijkheid: deze blogpost schreef ik helemaal zelf, zonder de hulp van welke bot dan ook. De afbeeldingen bij deze blogpost maakte ik dan weer wél met AI, meer bepaald met Midjourney, Craiyon en Photosonic. Nog geen hoogvliegers, maar dat kan ook aan mij liggen. )