Pieter studeerde af als verpleegkundige: zo kijkt hij vandaag terug op zijn studies

Waarom koos je voor de Bachelor Verpleegkunde aan Arteveldehogeschool?    

"Ik bezocht eerst een infodag op een andere hogeschool, maar ik voelde geen klik. Die klik is waarnaar ik op zoek ben wanneer ik een schoolgebouw binnenga en kennismaak met een opleiding. Ik moet het kunnen voelen, beleven ... Precies dat gevoel had ik bij Arteveldehogeschool. Ik zag kleur! De hoorcolleges, lessen en practica zijn gecentraliseerd, er zijn parkeermogelijkheden vlak bij de deur... Je krijgt informatie van studenten die nog midden in hun studie zitten. De docenten zijn vriendelijk en stralen rust uit. Het modulaire systeem, de innovatie, het simulatieonderwijs ... Alles werd duidelijk uitgelegd. Je kreeg ook de kans om zelf iets te doen, te beleven. Zo mocht ik bijvoorbeeld de hartslag voelen bij de simulatiepop. Ik zag meteen dat verpleegkunde studeren aan Arteveldehogeschool helemaal iets voor mij was."  

Wat is je bijgebleven uit je opleiding?    

“Vooral leren reflecteren. In het begin voelde dit een beetje vreemd aan, maar na verloop van tijd, zeker tijdens mijn stages, besefte ik pas echt de meerwaarde ervan. Het was een proces waarin ik mijn eigen persoonlijke stijl ontdekte. Tot op de dag van vandaag pluk ik daar de vruchten van, zowel in mijn contact met patiënten als met collega’s, studenten en stagiairs, overal.  

Werkplekleren was ook een hoogtepunt. Het gaf mijn zelfvertrouwen een boost. Je  krijgt meer verantwoordelijkheid, maar ook dan is er nog ruimte om fouten te maken en eruit te leren.   

De absolute kers op de taart was onze Futureproef, een afstudeerproject in groep. Wat waren we trots toen we dit mochten voorstellen aan andere studenten maar ook professionals uit het werkveld. Het leverde ons zelfs een publicatie in het tijdschrift ‘Netwerk Verpleegkunde’ op.”  

Hoe zag je je toekomst na je diploma?  

“Ik heb lang getwijfeld tussen voltijds werken als thuisverpleegkundige en verder studeren. Het is een combinatie geworden. Zo blijf ik ook voeling houden met het werkveld. Het was een evidente keuze om in de thuiszorg te starten.”  

Hoezo?  

“Ik kreeg het met de paplepel mee. Mijn mama is thuisverpleegkundige. Als kind ging ik soms mee op huisbezoek. Vooral de flexibiliteit, vrijheid, zelfstandigheid en diversiteit in thuisverpleging spraken me erg aan. Mijn moeder heeft haar eigen praktijk waar ik inmiddels ook aan de slag ben. Ik werk niet alleen als verpleegkundige. Door mijn managementopleiding teken ik samen met mijn moeder ook de toekomstplannen van de praktijk uit. Een ideale combinatie van zorg en management.”   

Hoe kijk je naar dat zorgaspect?  

“Vooral de appreciatie die je krijgt, de dankbaarheid die je voelt, doen deugd. Je ontmoet je patiënten en hun naasten ook in hun thuissituatie, dat is helemaal anders dan in een ziekenhuis. Veel authentieker. Mijn patiënten wonen in een straal van 5 km. Velen van hen ken ik nog van in mijn kindertijd. Dat is heel bijzonder. Met sommigen bouw je echt een langdurige band op, maar er zijn ook veel acute zorgopdrachten zoals wondzorg, inspuitingen ...

Patiënten gaan vanuit het ziekenhuis sneller naar huis waardoor het er meer gespecialiseerde zorg door de thuiszorg gebeurt zoals het afkoppelen van chemo of vac-therapie. Dat maakt het werk uitdagend en afwisselend. Ook de patiënten zijn allemaal anders. Dat maakt onze job net zo boeiend. Je staat er ook nooit alleen voor, ook al ben je alleen op de baan en werk je zelfstandig. Voor een vraag, bekommernis of helpende hand kan je altijd terecht bij het team.”   

Welke boodschap heb je voor toekomstige thuisverpleegkundigen?   

“Mijn oneliner is: mijn job is uitdagend, maar het voelt niet aan als werken! De flexibiliteit, verantwoordelijkheid, vrijheid en de sterke band met de zorgvragers apprecieer ik enorm. Dat in combinatie met bedrijfsmanagement is thuisverpleging voor mij een perfecte match.”