In eerste instantie laten we kleuters hoeveelheden vergelijken zonder te tellen en hen zo tot besluiten van ‘evenveel – meer – minder’ komen (zie één-één-relatie). We merken dat de jongste kleuters ook in een parallel spoor met cijfers en tellen aan de slag gaan, weliswaar in het begin zonder te beseffen wat ze echt doen. Dit gebeurt vaak vanuit het imiteren van oudere kinderen of volwassenen.
Janssens (2006) omschrijft tellen als “een manier om te weten te komen hoe groot een hoeveelheid is … een exacte bepaling van het aantal. (p. 36)”
Het leren tellen moeten kinderen oefenen en gebeurt in een specifieke ontwikkelingslijn.